10+1 ερωτήσεις στη Φωτεινή Ναούμ

1. Ποια είναι η Φωτεινή ;

Εξωτερικά μια γυναίκα στα σαράντα που ζει στην Κομοτηνή και κάνει ότι περνάει απ το χέρι της και απ το μυαλό της, για να μην βαριέται, να μην μένει στάσιμη, να μην χαραμίζει τη μία και μοναδική ζωή της. Εσωτερικά, είναι ένα παράξενο κουβάρι, ένα κράμα αθωότητας και πρόκλησης, ευγένειας και καυστικότητας, ωμότητας και ρομαντισμού. Είναι λίγο περίπλοκο το εντός.

2. Ποια είναι η φράση που την εκφράζει; 

Μια ζωή είναι, θα περάσει. Γελάω όταν το λέω. Σου υπενθυμίζει πώς να μην μασάς στα δύσκολα αλλά και πως πρέπει να προσπαθείς για τα καλύτερα.

3. Αγαπημένος προορισμός;

Πάντα ο Έβρος, οι αμμόλοφοι έξω από το Πέραμα και η Αθήνα. Δεν την χορταίνω ποτέ.

4. Ένα τραγούδι που την ταξιδεύει;

Dance me to the end of love.

5. Ποιο βιβλίο της αγαπά περισσότερο και γιατί ; 

Θα πω για επικοινωνιακούς λόγους το τελευταίο που κυκλοφορεί. «Η Ζέλντα έφυγε» Γιατί; Γιατί μπορώ να με βρω ανοιχτά και καθαρά σε πολλά κομμάτια της.

6. Τι την ηρεμεί; 

Να κουβεντιάζω με ξεχωριστούς φίλους, να διαβάζω, να περπατάω μόνη, να χαζεύω απ το παράθυρο ενός λεωφορείου, να απομακρύνομαι απ ότι με στρεσάρει.

7. Αγαπημένη συνήθεια. 

Να αγαπώ πολλούς, πολύ και με πάθος.

8. Κακιά συνήθεια . 

Να χάνω συνεχώς λεφτά, αντικείμενα, πράγματα.

9. Αγαπημένος συγγραφέας. 

Βλαντιμίρ Μακάνιν

10. Τι φοβάται πολύ;

Τον φόβο. Σε όλες του τις μορφές.

 Και το +1 δικό σου, ό,τι θέλεις εσύ

Τί εύχεσαι για τον επόμενο χρόνο;

Να μας βρει ο ιός της αγάπης, εις τους αιώνες των αιώνων αμήν.

Ευχαριστώ πολύ Έλενα κι εύχομαι όμορφα αναγνωστικά ταξίδια στην ομάδα!

Τη Φωτεινή Ναούμ τη γνώρισα μέσα από τα κόκκινα παπούτσια της. Ήταν αυτή το “κορίτσι με τα κόκκινα παπούτσια” στη δική μου φαντασία.  Μου είχε κάνει εντύπωση η γραφή της και πάντα ένιωθα μέσα μου μια περηφάνεια για εκείνη επειδή οι μαμάδες μας έχουν κοινή καταγωγή… απ’ το ίδιο χωριό δηλαδή. Έτσι πάντα τη θεωρούσα “δική” μας Φωτεινή.

Μετά από λίγα χρόνια μας τάισε “Αποκαΐδια και βατόμουρο γλυκό” και  η ζωή της Κομνηνής πέρασε σαν ταινία μπροστά από τα μάτια μου και άγγιξε την ψυχή μου. Σαν συνονόματη με την επόμενη ηρωίδα της και εγώ ήθελα να τρέξω και ουρλιάξω μαζί, ταξίδεψα στο χρόνο και χάθηκα σε ένα δρόμο “χωρίς παρελθόν”. 

Καθώς “γλυκά χάραζαν οι νύχτες“, γνώρισα τη Νόρα, μια γυναίκα που καμία σχέση δεν έχει με τις άλλες ηρωίδες βιβλίων. Μια γυναίκα ακαταμάχητη,δυνατή,που πολεμά να βρει τον εαυτό της.

Μέσα στην μαγική “υγρή πόλη” όπου ζει η ίδια, την Κομοτηνή,  έζησα τους πιο συγκλονιστικούς έρωτες που θα μπορούσα να ζήσω μέσα από ένα βιβλίο.

Τέλος , ήρθε ένας “διαχειριστής” σε νέα έκδοση, με ένα τσιγάρο στο χέρι να με ταράξει και εκεί κατάλαβα πως η Φωτεινή ξέρει να διεισδύει στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής και να φέρνει στο φως ό,τι πιο καλά κρυμμένο έχουν οι χαρακτήρες που “γεννά”  και διαμορφώνει. 

Έτσι λοιπόν είμαι σίγουρη πως η “Ζέλντα έφυγε” από μέσα της και έρχεται με φόρα να μπει στην ψυχή του καθενός μας και να αγγίξει κάθε κύτταρο του κορμιού μας! 

Φωτεινή μου γλυκιά σε ευχαριστώ για όλα 💞!

Έλενα Κ.