Η πολυγραφότατη Μαίρη Παναγιώτου απαντά στις ερωτήσει μας!

Γλυκύτατη, ευδιάθετη και πάντα με ευγένεια και χαμόγελο η συγγραφέας Μαίρη Παναγιώτου απάντησε στις ερωτήσεις μας και εμείς απολαύσαμε για μια ακόμα φορά τη γραφή και τα λόγια της!

Την ευχαριστούμε θερμά και της ευχόμαστε με τη σειρά μας κάθε επιτυχία!

Τι είναι αυτό που σας δίνει την ώθηση για να δημιουργήσετε από το μηδέν μια ιστορία;

Ερέθισμα να γράψω παίρνω από την επαφή μου με τον κόσμο. Μπορεί να μου διηγηθούν μια ιστορία κι εγώ να ψάξω στην ιστορία μας να βρω τα χνάρια της. Μπορεί το μάτι μου να παίξει πάνω σε μια εικόνα, ένα κοινωνικό γεγονός, ένα ιστορικό γεγονός. Όλα τα αναλύω, τα κατανοώ και τα γράφω για τους συνανθρώπους μου, προσπαθώντας να τους δώσω κάτι που να το χρειάζεται η ψυχή τους.

Ποιο από τα βιβλία σας έχετε ξεχωρίσει και γιατί;

Όλα τα αγαπώ πάρα πολύ, καμιά μάνα δεν ξεχωρίζει τα παιδιά της. Όλα τα βιβλία μου έχουν για θέμα την γυναίκα, τις αξίες της, τις θυσίες της, την καθημερινότητά της μέσα στην ζωή, την οικογένεια, την κοινωνία. Αλλάζω περιβάλλον σε κάθε βιβλίο μου, δίνω νέες πληροφορίες, γράφω για νέα δεδομένα, ελπίζοντας πως αυτά περιμένουν από μένα οι αναγνώστες μου.

Στο τελευταίο σας βιβλίο με τίτλο 10 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ, η ιστορία των δύο νέων, της Μαρίας και του Κωστή λαμβάνει χώρα στο όμορφο Ναύπλιο. Έχει παίξει ρόλο η αγάπη σας για τον τόπο αυτό και η συχνή σας απόδραση εκεί;

Κάθε βιβλίο μου έχει έναν τόπο που εξελίσσεται η ιστορία του, αλλά βεβαίως επειδή το Ναύπλιο είναι η πόλη στην οποία ζω περί τους οκτώ μήνες τον χρόνο και εκεί γράφω τα βιβλία μου, σαφώς έχει παίξει ρόλο η αγάπη μου γι’ αυτόν τον τόπο. Ήθελα να γράψω για την ομορφιά της, την ιστορία της, την παράδοση και την αρχοντιά της. Λαμβάνω μηνύματα γι’ αυτό το βιβλίο εξαιρετικά, οι αναγνώστες ομολογούν πως μαθαίνουν, ψυχαγωγούνται και περνάνε δημιουργικά τον χρόνο τους μαζί του. Άλλωστε η ηρωίδα μου η Μαρία, αγωνιά για το μέλλον της, παλεύει ανάμεσα σε χίλιες αντιξοότητες και καταφέρνει, όχι το αδύνατον αλλά σίγουρα το πολύ δύσκολο έργο για να καλύψει τα όνειρά της. Πίσω απ’ την Μαρία κρύβεται κάθε νέα γυναίκα, γι’ αυτό το συγκεκριμένο πόνημα μας αντιπροσωπεύει όλες.

Πόσο έχει δυσκολέψει τη ζωή σας η κατάσταση την οποία ζούμε τον τελευταίο χρόνο;

Έχει δυσκολέψει πολύ βεβαίως. Στην αρχή ξεκουράστηκα απ’ το πολύ τρέξιμο στις παρουσιάσεις τις δικές μου και των συναδέλφων, αλλά στη συνέχεια μου έλειψαν τα λογοτεχνικά ταξίδια στις συναντήσεις με τους αναγνώστες και τους συναδέλφους. Όμως το χειρότερο ήταν και είναι, οι καθημερινές αναχωρήσεις συνανθρώπων μας, ο Κορωνοϊός δεν λέει να μας αφήσει σε ησυχία, ο κόσμος κλείστηκε και δεν αντέχει άλλο η ψυχολογία του. Κανένας ευαίσθητος άνθρωπος δεν μένει ανεπηρέαστος και ψυχολογικά και οικονομικά και κοινωνικά. Όσο σκέπτομαι απελπίζομαι. Όμως η ελπίδα δεν με έχει εγκαταλείψει εντελώς, έχω αισιόδοξα φεγγάρια κι εύχομαι στην κοινωνία της Υφηλίου να αντέξει.

Τι είναι αυτό που σας λείπει περισσότερο όλο αυτό το διάστημα;

Μου λείπει η κοινωνική έξοδος, τα λογοτεχνικά μου συνάφεια, το καλό θέατρο και το κραγιόν μου. Ξέρετε, τα μικρά gadgets μας ομορφαίνουν την ζωή, ένα κραγιόν, λίγο ρουζ, μια χαριτωμένη κίνηση, δίνουν κι αυτά ένα χαμόγελο, μια στήριξη στην προσωπικότητα. Η γυναίκα τα έχει ανάγκη, της λείπουν, η μάσκα μας προφυλάσσει κι εγώ την φοράω διπλή, αλλά δεν συμβάλλει στην γυναικεία κοκεταρία.

Σε τι περίοδο της ζωής σας βρίσκεστε; Ετοιμάζετε κάτι νέο;

Φυσικά γράφω κάτι νέο αλλά δεν μου είναι εύκολο να αφοσιωθώ όπως άλλοτε, ό, τι αντικρίζει η ματιά μου στο δρόμο, με απογοητεύει. Περιμένω το καλοκαίρι να αλλάξουν τα δεδομένα και να αφοσιωθώ στα γραπτά μου.

Και αφού σας ευχαριστήσουμε θερμά για την τιμή που μας κάνατε να απαντήσετε στις ερωτήσεις μας, θα θέλαμε μια ευχή σας για το μέλλον.

Εύχομαι στο εγγύς μέλλον να ελευθερωθούμε απ’ τον Ιό της Κορώνας, να γίνουν τα απαραίτητα απ’ τους κυβερνήτες της Υφηλίου για να ανακάμψει η οικονομία παγκοσμίως και να ξαναβρούμε το χαμόγελο και την ομορφιά της ζήσης μας. Φίλες και φίλοι να έχετε δύναμη και κουράγιο, το σκοτεινό τούνελ τελειώνει, βλέπω το φως να αχνοφέγγει. Σας ευχαριστώ κι εγώ για την φιλοξενία σας, σας εύχομαι καλές δουλειές και επιτυχίες.

Η Μαίρη Παναγιώτου γεννήθηκε στο χωριό Άγναντη Φθιώτιδος. Είναι μόνιμος κάτοικος Αθηνών, αλλά τον περισσότερο καιρό δραπετεύει στο Ναύπλιο, όπου επιδίδεται στη συγγραφή των βιβλίων της. Έχει εργασθεί δεκαπέντε χρόνια ως δασκάλα των Αγγλικών και πολλά χρόνια στην οικογενειακή επιχείρηση. Ανήκει στη γενιά που γαλουχήθηκε μέσα στους πολλούς εκσυγχρονισμούς της μεταπολεμικής περιόδου, οι οποίοι οδήγησαν με γρήγορους ρυθμούς την κοινωνία σε καταναλωτική. Πιστεύει πως σκοπός του ανθρώπου είναι να αφήνει πίσω του έργο για να αποπληρώνει το επίγειο ταξίδι του και να μένει κληρονομιά στους απογόνους. Τις ελεύθερες ώρες της ασχολείται με την αρχαία κλασική γραμματεία και τον εθελοντισμό. Επίσης ταξιδεύει πολύ ως ταξιδευτής, όχι ως τουρίστας, προκειμένου να γνωρίσει τις ιδιοσυγκρασίες και τις ανάγκες του κόσμου. Αισθάνεται ευγνώμων που ζει στις απαρχές της τρίτης χιλιετίας και ελπίζει στην τελειοποίησή της ως υποψιασμένη πολίτης. Είναι παντρεμένη με τον Μάνο Κοζάκο.

Έχει συγγράψει τα μυθιστορήματα:

«Πρόγονοι και απόγονοι», έκδοση 2009.

«Το ταξίδι της ζωής», έκδοση 2010.

«Φωτεινή, όπως φως», έκδοση 2012.

«Τα δίδυμα αστέρια», έκδοση 2014 και το δοκίμιο

«Στ’ αχνάρια της Ασκητικής», έκδοση 2015, στο πραγματεύεται τις αξίες της Ασκητικής του Νίκου Καζαντζάκη.

Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορεί επίσης το μυθιστόρημα «Για μια καλύτερη ζωή», το οποίο πραγματεύεται την περίπτωση των Σεπτεμβριανών του 1955 στην Κωνσταντινούπολη και την περαιτέρω δραματική ζωή των προσφύγων.

Το 2020 κυκλοφόρησε το βιβλίο “10 χρόνια και μια μέρα”

Έλενα Κ.